Zorte onaren mendeku, edo bizitza txarraren opari moduan, kableak kendu zizkidaten indarrez burutik. Badirudi lehenago sartzen ez ziren gauzei lekua egiten saiatu zirela. Hormak gerturatzen hasi ziren, irteera, urrun zen. Eta zerura begira, bat-batean egiten da, ez gau ez iluntze, eta nik egunekin estropozu egin dut beste behin.Ikustearazten nauen argia soberan da, ezkutatutako guztia ilunpetan baitago. Ez dakit jarraitzen, ez dakit bueltatzen. Soberan dago argia azala... azala bera ere sentitzen ez denean. Esan behintzat, zuk ikusten nauzula.
Behin gogoz jolastu nuen partida izan zen bizitza, orain, bitan zatitu da. Eta hala izaten da, bai, itsasora botatzen ditugun erruak itsasgorak bueltan ekartzen baitizkigu.
irene.
0 iruzkinak:
Publicar un comentario